De waarde van het ‘spelen’

Referentie:

Scruton, Roger, Schoonheid, vertaald door Frans van Zetten, Amsterdam: Nieuw Amsterdam, 2010 (oorspronkelijke uitgave: Beauty, s.l.: Horsell’s Farm Enterprises Limited, 2009), 240 p.

 

Plaatskenmerk:

Eigen bibliotheek

 

Extract:

“Kunst (…) haalt ons weg uit onze alledaagse praktische beslommeringen door ons te voorzien van objecten, personages, taferelen en handelingen waar we mee kunnen spelen en waar we van kunnen genieten om wat ze zijn, en niet om wat we eraan hebben.  (…) Deze activiteit is volgens Schiller des te noodzakelijker omdat we in ons dagelijks leven heen en weer geslingerd worden tussen de strenge eisen van de rede, die ons sommeert ons aan de regels te houden, en de verleidingen van de zintuigen, die ons uitnodigen op zoek te gaan naar nieuwe ervaringen. In het spel, door de kunst naar het niveau van de vrije contemplatie getild,  worden rede en zintuigen met elkaar verzoend en wordt ons een visioen gegund van het menselijk leven als een ongeschonden geheel.” (p. 142-143)

 

Commentaar:

Het spel, dat onschuldig en onbewust lijkt, krijgt hier een fundamentele betekenis, namelijk die van het scheppen van orde en betekenis in ons leven. Kunst wordt ingezet om inzicht te krijgen in de structuur van ons bestaan en geeft ons een gevoel van ‘passendheid’. Op dit niveau komen waarde (waarheid ) en schoonheid dicht bij elkaar te liggen, want, zo stelt Scruton, in de hoogste vorm van schoonheid wordt het leven zijn eigen rechtvaardiging. (STAP 3: Relevant boek via Eigen bibliotheek)