Plezier als muzikale waarde

Referentie:

Levinson, Jerrold, "Pleasure and the Value of Works of Art", Britisch Journal of Aesthetics 32 (1992) 4, p. 295-306.

 

Plaatskenmerk:

Mijn Documenten/Filosofische bibliotheek

 

Extract:

"First, then, if the value of art is to be plausible related to its provision of pleasure, it must at least be its enduring capacity to yield pleasure, on many occasions, rather than its yielding pleasure on isolated, perhaps singular, occasions.
Second, the pleasure typically attendant on engagement with art should not be concieved of on the sensational model, that is, as a physiological occurence, passively borne, but rather as more on the order of enjoyment, actively achieved." (p. 295)

 

Commentaar:

Muziek wordt, misschien wel terecht, vaak de meest hedonistische vorm van kunst genoemd. Naast lichamelijk genot (het gevoel van extase tijdens het spelen, zingen of actief luisteren) speelt het geestelijk genot hierbij een belangrijke rol.
De directe ervaring van plezier door muziek is wellicht wenselijk, maar misschien ook tijdelijk en relatief aan de oppervlakte. Overigens is enige nuancering hier op zijn plaats, want een plotselinge, onverwachte aanraking met een onbekend muziekstuk kan soms jarenlang of jaren later, door herinnering of het opnieuw horen, een zeer diepe, emotionele beleving opleveren.
Een uitgestelde bevrediging van plezier, na herhaalde beluistering en intellectuele verdieping, kortom op basis van een actieve houding en een enorm doorzettingsvermogen, zou een langdurigere en diepere ervaring van plezier kunnen opleveren. In een tijd waarin sensatie, snelle behoeftebevrediging en voortdurende verandering aan de orde van de dag zijn, is deze laatste manier waarop plezier als muzikale waarde kan gelden, moeilijk voor te stellen. (STAP 1: Relevant artikel via bibliografie Stanford)